"Elkar ikustea... mugitzeko" - Miryam Artola
Ikusten ez badut, ez naiz mugitzen. Mantra sinple hau lagun dut sakoneko musika gisa, pertsona, talde eta erakundeekin batera narratiba bisual komunak eta partekatuak sortzeko eta horizonte komun baterantz abiatzeko lan egiten dudanean./blockquote>
Ikus-hizkuntzaren onura handia da, garenaren, egin nahi dugunaren eta zergatiaren historia kontatzea errazten digun kode komuna. Ingurune konplexu batean konektatzen, komunikatzen eta aldatzen laguntzen digu. Izan ere, errealitate hobeak argitzeko eta errealitate horiek aktibatzeko, lehenik eta behin ikusi egin behar ditugu.
Mugimendua oso oinarrizkoa da, baina sakontasuna eta ausardia behar ditu. Barrurantz mugimendu pertsonal batekin hasten da. Ikusi nor naizen eta besteekiko nor naizen ikustea. Nire burua hor ezagutzea. Nire familian, lanean, inguruan, nire herrian… betetzen dudan lekua ikusten dudanean, gai naiz onartzeko harremana dudala. Eta orduan altxatzen ditut begiak eta ikusten dut nor dudan ondoan, hurbilago edo urrunago. Harremanetan gaudelako. Eta orduan aktibatzen naiz.
(Elkar)-ikusten lagunduko diguten hizkuntzak txertatu behar ditugu. Hitzetatik haratago elkarri esateko eta kontatzeko aukera emango digute. Gure ekosisteman bizi diren begirada, errealitate eta esperientzien aniztasunera kanalak, moduak, formak eta espazioak irekiko dituzten hizkuntzak.
Gure ekarpen pertsonalen, gure denboraren, gure gaitasunen eta gure eskuzabaltasunaren loturak marraztea ahalbidetuko diguten lengoaiak, hortik gure gizarte-eredua bistaratzeko: Bizkaikoa, Euskadikoa eta nahi dugun mundukoa. Adimen hutsetik haratago joateko aukera ematen diguten hizkuntzak (José Saramagok zioen «itsutasun okerrena buruko itsutasuna dela, aurrean duguna ez aitortzea eragiten duena»). Emoziotik konektatzen duten lengoaiak. Sentitzen dugunetik, tarteka kezkatzen gaituena edo dardararazten gaituena. Abesten, inspiratzen, gogoratzen, dantzatzen, moldatzen, ainguratzen, sortzen, birsortzen eta marrazten duten lengoaiak, azaleratzen ari garen horretara zabaltzeko aukera ematen digutenak.
Gure burua sinpleki erakusteko aukera ematen diguten hizkuntzak, gure ahuleziatik (gure gizatasun komuna) erakusteko bidea irekitzen dutenak. Hortik abiatuta, elkar ezagutu eta trazu sinple baina solidoekin konektatzea. Elkarri esan eta kontatu behar diogu. Elkar ulertu behar dugu.
Zintzotasunez. Irmotasunez eta asertibitatez. Eta argi eta garbi. Izan ere, elkar ikusi eta konektatzen dugunean, elkarri esaten diogu eta elkarri kontatzen diogu gai garela desberdin ikusteko, osotasunean ikusteko, eta hortik mugitzen hasteko eta norabide partekatu batean aldatzeko. Elkar ikusi behar dugu.
Garenaren sakonenetik konektatzea.
Elkar ikustea… mugitzeko.
